Belki büyüdük....Emin Değilim....!!!

Konu: Belki büyüdük....Emin Değilim....!!! Paz Eyl. 14, 2008 11:00 pm

külahlı dondurma özleminde avuturken yalnızlığını, sen aslında hep uzaklara gitmek isterdin....

kim bilir kaç tren garı geçti gözlerinin önünden desem, sen sadece
İzmir garında unuttuğunu söylerdin belki de hüzünlerini…garlarda
unutulan hüzünlere sahip çıkan olur mu bilmem ama sen en çok sahip
çıkılmayana sarıldın belki de… eski gazete kupürlerinde tozlanmış bir
haber olabilir hayat, emin değilim… öyleyse dağılmadan, dağıtmadan gece
senfonisi yalnızlıkları, başka bir işin yoksa yani, gel seninle sahil
boyunca maviye yürüyelim…

uzakları anlat bana… kaç kilometre taşı sürer uzanamadıkların?...ya da
dur, sessizliği anlat bana…nasıl konuşur bağıra çağıra, dudak dahi
oynatmadan?... anlatırken susturdukları için mi, cevapsız kalır sorular
yok yere?... biliyorum, yok bilmiyorum aslında, benim de cevapsız
sorularım var, tıpkı gözlerinde barınan uçurum çiçekleri gibi… seni
anladım dersem, anla…

güz çiçekleri gibi gülümseyişin… aslında en güzeli…herkesler kaçarken
hüzün yağan gecelerden, sarı yaprakların müziğinden, ıslanmamak için
çatak altı ararken gözleri, en güzeli sahiplenmek sonbahar
kavuşmalarını… sen açmazsın şemsiyeni, rüzgar yüzünü okşarsa diğer
yanağını çevirirsin, bata çıka yürürsün çamurda, dağda, bayırda değil
mi?... güz çiçekleri gibi gülümseyişin, duyabiliyorum… aslında en
güzeli…

kim bilir kaç ayrılık yürüdü gözlerinden desem, sen sadece birini
unutamadığını söylerdin belki de bu gidişlerden… ayrılıklara sahip
çıkan olur mu bilmem ama sen en çok sahip çıkılmayanı sevdin belki
de…yaşlı bir ağıt olabilir mi hayat, emin değilim… öyleyse yaşlanmadan,
yaşartmadan tozu alınan anıları, verilmiş başka sözün yoksa yani, gel
seninle gece boyunca yıldızlara yürüyelim…

bağlamanın tellerinde yuva kuran türküleri anlat bana… kaç nefeslik
tadı var aşkların?... ya da dur, ölmeyen, kurşun işlemeyen sarılmaları
anlat bana… nasıl kavuşur kollar, el yordam bilmeden?... kavuşurken
yüreklerine dokundukları için mi?... biliyorum… yok bilmiyorum aslında,
benimde cevapsız dokunuşlarım var, tıpkı sesinde bağdaş kuran ardıç
kuşu gibi… seni anladım dersem, anla…

ne yöne gideceğini bilemeyen rüzgar gibi özlemlerin… aslında en güzeli…
herkes inadına biliyorum derken nereye gideceğini ama gidemezken ama
adım dahi atamazken, bilmeden adım atmak, sanırım en güzeli… dilinde
yuva yapan, sırra kadem basan kelimeler değil ki… yazdıkça dökülüyor
yaşam, sen yazdıkça diniyor acılar değil mi?... rüzgar gibi özlemlerin…
aslında en güzeli…

kim bilir kaç yalnızlık oturdu gözlerine desem, sen sadece sende olanı
unutamadığını söylerdin belki de bu yalnızlıklardan… yalnızlığı dağıtan
biri çıkar gelir mi bilmem ama sen en çok dağıtılmayanı sevdin belki
de… bilmediği bir şehirde kaybolan ama başı dik bir kahkaha olabilir mi
hayat, emin değilim…öyleyse kaybolmadan, kaymadan kaldırım
sessizliğine, acil bir işin yoksa yani, gel seninle şarkılar boyunca
dostluğa yürüyelim…

dilinin ucuna gelip de haykıramadığın cümlelerini anlat bana… kaç
gecenin sabahında birikti bu kadar söyleyeceklerin?... ya da dur,
umutla beklenen deniz üstü merhabaları anlat bana… nasıl yaşarır gözler
durduk yere?... yaşlemmırken ağlara takıldıkları için mi?...
biliyorum... yok bilmiyorum aslında, benim de renksiz ıslaklığım var
yanaklarda, tıpkı suskularında renk atan şaşkınlığın gibi… seni anladım
dersem, anla…

demem o ki gül beyaz kahkaha, bunca yaşanmışlığa rağmen, bunca
gitmelere, dönmelere rağmen, bunca sitem dolu ama içten serzenişlere
rağmen, bunca gözünü kan bulamış vedalara rağmen, deli boranlara,
meltem sıcaklığına, yüreği kavuran iç çekişlere rağmen, söz mü büyük
sözlerimiz mi derken susmamıza rağmen, büyüdük mü sence?

…belki büyüdük… emin değilim

Konu: Geri: Belki büyüdük....Emin Değilim....!!! Salı Eyl. 16, 2008 8:38 pm

beLki büyüdük eMin deiLiz....emin DeiLizz......

büyüdükçe çöküyoruz